S. Rut Marzanna Ciesielska urodziła się 25 sierpnia 1967 roku w Brodnicy (Polska). W 2006 roku, po odbyciu przygotowania w Centrum Misyjnym w Warszawie, wyjechała do Tanzanii jako franciszkanka, stając się członkinią Międzynarodowej Misji Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Pokuty i Miłości Chrześcijańskiej. Na przestrzeni lat, w zależności od potrzeb Misji, podejmowała różne zadania i posługi. Była pielęgniarką (wyuczony zawód), odpowiedzialną za formację, ekonomką, przełożoną wspólnot, a także koordynatorką diecezjalnego ruchu „Nasza Rodzina” w Mwanzie. Prowadziła również Ośrodek w Wiosce Miłosierdzia w Kigera Etuma, gdzie otaczała opieką osoby bezdomne, porzucone, cierpiące na zaburzenia psychiczne, chorujące na AIDS i trąd, a także dzieci osierocone.
17 maja 2016 roku, w kaplicy Language School w Makoko, złożyła na ręce biskupa diecezji Musoma, Michaela Msonganzili, śluby posłuszeństwa, ubóstwa, czystości oraz życia z ubogimi i dla ubogich. Wydarzenie to dało początek Zgromadzeniu Dobrych Samarytanek (Masista wa Msamaria Mwema), którego obecnie jest przełożoną.
Wędrujący drogą Samarytanin, widząc rannego, bardzo się wzruszył i nie tylko okazał mu trochę ciepła i uczucia, ale dogłębnie wczuł się w jego sytuację. Zaopiekował się poszkodowanym, udzielił mu pomocy, opatrzył rany i zadbał, by się o niego zatroszczono w czasie dalszego pobytu w gospodzie. Zostawił nawet w tym celu pieniądze. Zaoferował mu także dalszą pomoc, gdyby więcej trzeba było wydać.
NASZA WIZJA
Wizja Centrum Dobrego Samarytanina zrodziła się w sercu s. Rut w czasie jej posługi w Wiosce Miłosierdzia w Kigera Etuma. Obserwując codzienne życie oraz wzajemne relacje ludzi – od najmłodszych po najstarszych – zapragnęła, by dzieci mogły mieć swój własny dom: miejsce pełne miłości, zakorzenione w prawdziwych wartościach chrześcijańskich, w którym będą mogły rozwijać swoje talenty i spełniać marzenia o przyszłości. S. Rut jest przekonana, że wszystko spoczywa w rękach Boga, ale również w rękach ludzi. Dlatego marzy o powstaniu grupy osób, stowarzyszenia lub fundacji w Polsce bądź w innym kraju, które wspierałyby Zgromadzenie zarówno duchowo, jak i materialnie.
Zgromadzenie Sióstr Dobrych Samarytanek
Zgromadzenie Sióstr Dobrych Samarytanek, znane w Tanzanii jako Masista wa Msamaria Mwema, jest wspólnotą na prawach diecezjalnych (siostry należą do diecezji Musoma). Powstało w 2016 roku z inicjatywy s. Rut Marzanny Ciesielskiej, polskiej misjonarki, przy współpracy ks. Edwarda Gorczatego – polskiego misjonarza i dyrektora Centrum Nauczania Języka Swahili w Makoko.
Do 2019 roku s. Rut, młode kobiety, które dołączyły do niej, a także kilkoro dzieci korzystali z gościnności ks. Edwarda, który udostępnił im kilka pokoi w szkole. Przez cały czas wspierał on rodzące się Zgromadzenie, dzieląc się swoim ponad czterdziestoletnim doświadczeniem misyjnym w Tanzanii. Służył radą w każdej sytuacji – od spraw kulturowych, przez codzienne życie i formację, aż po praktyczne kwestie związane z uprawą ogrodu czy budową.
W 2017 roku rozpoczęto wielką inwestycję – budowę Centrum Dobrego Samarytanina, obejmującego Dom Dziecka i Ośrodek Zdrowia. Było to przedsięwzięcie możliwe jedynie dzięki wsparciu wielu osób. Biskup diecezji Musoma, Michael Msonganzila, przekazując 5,5 hektara ziemi, zachęcił s. Rut i ks. Edwarda do rozpoczęcia prac. Od tego momentu życie wspólnoty toczyło się pomiędzy Makoko a Bukanga – aż do grudnia 2019 roku.
2 grudnia 2019 roku niespodziewanie zmarł ks. Edward. Była to ogromna strata dla lokalnego Kościoła, ale przede wszystkim dla s. Rut, która pozostała sama z grupą młodych kobiet wymagających dalszej formacji i z niedokończoną budową Centrum. Był to czas wielkich prób i decyzji. Modlitwa, rozeznanie oraz wsparcie przyjaciół sprawiły jednak, że s. Rut zdecydowała się pozostać i kontynuować rozpoczęte dzieło.
W styczniu 2020 roku siostry zaczęły stopniowo przeprowadzać się do swojego domu w Centrum Dobrego Samarytanina. Początki były trudne, ale pełne nadziei.
Pół roku później wspólnota liczyła już cztery postulantki, osiem aspirantek oraz kolejne kandydatki. Przy siostrach wychowywała się również czwórka dzieci – dwoje starszych uczęszczających do szkoły oraz dwójka maluchów. Na dzień dzisiejszy (lipiec 2020 roku) żadna z sióstr nie podejmowała pracy zarobkowej. Młoda wspólnota potrzebowała dalszej formacji – zarówno intelektualnej, jak i duchowej.
Jednym z najważniejszych celów Zgromadzenia jest dążenie do samowystarczalności. Dlatego siostry prowadzą gospodarstwo, w którym hodują krowy, owce, kury, kaczki i ryby w stawie, a także uprawiają banany, kukurydzę, drzewa owocowe i warzywnik. Praca w gospodarstwie to nie tylko źródło utrzymania, ale także forma integracji z lokalną społecznością, gdyż mieszkańcy Bukangi i okolic są przede wszystkim rolnikami i rybakami. Wszystkie prace wykonują same siostry, a przy najcięższych pomagają im odpłatnie trzej mężczyźni ze wsi.
Mimo wciąż dużych potrzeb, zwłaszcza w zakresie wyposażenia Centrum, siostry powoli przygotowują się do przyjęcia osieroconych dzieci do Domu Dziecka. W tym celu współpracują z parafią – co miesiąc, od jednego do czterech razy, zapraszają dzieci na spotkania o charakterze edukacyjnym i integracyjnym. Każde takie spotkanie jest okazją do wspólnej zabawy, nauki oraz do otrzymania ciepłego posiłku.
Codzienne życie wspólnoty wypełniają praca i modlitwa. Jak podkreśla s. Rut, przełożona Zgromadzenia, siostry pragną czynić wszystko w duchu św. Franciszka, który jest im bardzo bliski, oraz w duchowości Dobrego Samarytanina.
Świętem patronalnym wspólnoty jest Światowy Dzień Ubogich, obchodzony w XXXIII Niedzielę Zwykłą, przypadającą między 13 a 19 listopada.